پس از جنگ تحمیلی، در دهه 1990 ایران امکان خرید ناوچه‌های موشک‌انداز با فناوری مناسب و زیردریایی را از روسیه پیدا کرد و با جمع‌بندی صاحبنظران، زیردریایی انتخاب و خریداری شد.
با ورود زیردریایی‌های روسی به  کشور، همزمان با سعی در کشف و رفع عیوب این زیردریایی‌ها تلاش‌ها برای شروع مطالعه و ساخت زیردریایی در رده‌های مختلف متناسب با نیاز بومی نیز آغاز شد.
تولید زیردریایی غدیر از نتایج یک دهه جهاد علمی متخصصان ایرانی بود که به عنوان یک زیردریایی میدجت(کوچک) در اختیار نیروی دریایی کشور قرار گرفت.
در کنار ساخت زیردریایی‌های کوچک کلاس غدیر اقدام برای طراحی و ساخت زیردریایی‌های سنگین نیز آغاز شد که تاکنون خبرهايي از ساخت زیردریایی‌هایی در رده‌های وزنی محدوده 500 و 1000 تن به گوش مي‌رسد.

با وجود زیردریایی‌های سبک کلاس غدیر و زیردریایی‌های سنگین کلاس طارق، صنعت دفاعی کشور نیازمند یک حلقه واصل میان این دو بود که با طراحی و ساخت زیردریایی کلاس متوسط بومی فاتح، در سال 1390 متخصصان متعهد نیروی دریایی کشورمان این نیاز را برطرف کردند.

به نام خدا

به گزارش آی آر ارتش به نقل از خبرگزاری فارس، دریادار علی فدوی فرمانده نیروی دریایی سپاه در اجتماع دانشجویان دانشگاه هرمزگان با اشاره به تغییر رویکرد و دکترین دشمن در حوزه امنیتی و نظامی و تغییر فاز استراتژی بری به دکترین بحری و دریاپایه، گفت: تغییر رویکرد تهدیدات دشمن بر اساس توان نظامی دریاپایه، تکیه بر استراتژی دریایی را به یک نیاز و الزام تبدیل کرده است.

به نام خدا

ایران با بومی سازی بحث شبیه سازهای زیر سطحی گام بزرگی را درعرصه خودکفایی دفاعی برداشته است و توانسته است به عنوان هفتمین کشور دارای این فناوری در جهان شناخته شود. این شبیه ساز دارای 13 سناریوی آموزشی و 20 سناریوی کنترل صدمات است.

به نام خدا

هاورکرافت یا هاواناو یکی از جالب ترین تجهیزات نظامی در دنیای امروز به حساب می آیند که قادر هستند تجهیزات و نفرات مورد نظر را نه فقط بر روی آب و حتی بر روی مناطق ساحلی حمل کنند. برای کشوری مثل ایران با توجه به داشتن خطوط ساحلی بسیار طولانی و و فرورفتگی های بسیار زیاد در طول ساحلی خود که مناطق آبی کم عمق زیادی را شامل می شود داشتن ناوگانی از هواناواها بسیار جلوه کرده است.
ادامه مطلب راببینید

به نام خدا

به گزارش آی آر ارتش به نقل ازگروه دفاع و امنیت مشرق، طراحی و ساخت ناوشکن(ناومحافظ) جماران دستاورد علمی و فنی بسیار بزرگی بود که توسط نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با همکاری وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و صنایع مختلف از سراسر کشور محقق شد. هر چند ابعاد علمی، صنعتی و نظامی این ماجرا به خودی خود بسیار قابل توجه است اما مهمترین جنبه ساخت این ناو حدوداً 94 متری و 1400 تنی ایجاد خودباوری در بین متخصصان کشورمان بود که باور کردند آنچه تا به حال در داخل ساخته نشده به معنی غیرقابل دسترس بودن آن نیست.